Voor de 42ste keer en het 27ste jaar gaan we naar Toblach in Zuid Tirol. Zelfde plaats, zelfde hotel. Wintersportvakantie. Zoals we dat gewoon zijn, vertrekken we op vrijdagmiddag en rijden tot in Nurenberg waar de overnachten in Motel Steigerwald. 's Anderendaags arriveren we kort na de middag op onze bestemming.
Er is dit jaar overal in de wintersportgebieden overvloedig sneeuw gevallen en dat is in de dolomieten niet anders. Alles is bedekt met een dikke laag propere witte sneeuw. De laatste sneeuwval dateert van enkele dagen, het vriest 's nachts en overdag en dat maakt dat alles bedekt is met een mooie witte sneeuwlaag, bomen, huizen en velden net zoals wij ons winterlandschappen voorstellen.
Ook ons hotel, Parkhotel Bellevue zit in een mooi kleedje, ze hebben er een 4de ster bijgekregen. Wij hebben het zien evolueren van een oudbollig 3-sterrren geval tot wat het nu is, mooi, modern en luxueus.
Zelfs na al die jaren verveelt de omgeving van het Pustertal ons niet. Veel nieuwe dingen vallen er niet te ontdekken maar het landschap, de bergen en de valleien blijven mooi.
De wandeling naar het meer, de Toblacher see, en dan errond is een vaste waarde geworden, het geheel is en blijft een plaatje. Jammer dat in januari de zon wat vroeg in de namiddag achter de bergen verdwijnt en alles in de schaduw achterlaat.
In de omgeving zijn een 3-tal skigebieden die voor mijn kunnen, ij-zo-na perfekt zijn qua grootte en moeilijkheidsgraad, in evenveel dagen probeer ik er alle pistes, en verder in het dal, 20 minuten met de wagen ligt Cortina d'Ampezzo met een zeer uitgebreide keuze aan pistes.
Na de middag, is het tijd om te wandelen in en rond het dorp. De laatste jaren is hier ook veel meer aandacht aan besteedt door het gemeentebestuur en nu zijn er verschillende wandelroutes die sneeuwvrij zijn gemaakt. Maar weg van de veelbelopen paden en in de vrije natuur is het natuurlijk het leukst.
Toblach is een langlaufparadijs bij uitstek en heel dikwijls zijn er internationale wedstrijden. Ook dit jaar, alhoewel minder bekend is er het kampioenschap van de ploegen van de Spoorwegen. Deelnemers uit Belarus, Frankrijk, Engeland en Rusland logeren in het hotel.
Ieder jaar in januari is er een luchtballon festival. Tegen de achtergrond van de blauwe hemel en de witte bergtoppen vormen de ballons een kleurrijk geheel. Vorig jaar hadden we onze luchtdoop en dit jaar wilden we het graag nog eens overdoen. Jammer maar helaas, iets wat Gilberte gegeten had, was haar niet bekomen en liever dan de boel onder te kotsen lieten we onze beurt voorbij gaan.
Maar nu is er dit jaar ook een mini vliegerfestival, vliegers van alle grootes en vormen worden van op een winderige en ijskoude weide opgelaten. Van dichtbij zijn een aantal van die dingen werkelijk reuzegroot.
Evengoed ieder jaar is er de Pusterthaler marathon. Een evenement waar ettelijke honderden langlaufers, jong en oud, man en vrouw, van heinde en verre voor naar hier komen. En dit jaar is een speciaal jaar want het is de dertigste keer dat hij van start gaat. Ter ere van het 30-jarig jubileum is er op zaterdag de "classic" en op zondag de "free style" of "skating". De start alleen al is een belevenis op zich voor de toeschouwers en de snelheid waarmee de eersten de 40 en 60km afleggen blijft mij verbazen.
Een van onze geliefkoosde wandelingen is in het Fishleintal in het naburige dorp Sexten, het dal loopt daar ten einde op de hoge bergketens van de Sextener dolomieten. Er is een weg die vanuit het dorp, door de bossen naar boven loopt en je geniet niet alleen van het uitzicht maar ook van de kunststukjes die de sneeuw zelf gemaakt heeft.
De wandeling leent zich ook perfekt voor paardesledetochten die de bezoekers op een gemakkelijke manier van het dorp naar het daleinde brengt.
Kunststukjes vinden we ook in Innichen een ander dorp niet ver van Toblach, waar ieder jaar een ijssculpturen festival wordt gehouden. Ook hier komen de deelnemers van verschillende europese landen om van een immens grote blok sneeuw een origineel en mooi kunststuk te maken. De spaanse deelname, de pinguins verdiende voor ons de eerste prijs.
Onze langlaufskis blijven al lang in hotel Bellevue, we gebruiken ze toch alleen maar ginder. En met reden. De pistes zijn niet alleen goed en niet te moeilijk, ze lopen ook nog eens door een prachtige vallei, met zicht op de bergen en op de beroemde "drei zinnen".
Ik wil dit jaar nog een keer de Sellaronde lopen. Een alpine skitocht van 40km (liften en pistes inbegrepen), die een ronde maakt over vier bergpassen. De verschillende individuele pistes zijn niet echt moeilijk maar het geheel maakt er toch een vermoeiende dagtocht van. Ik doe het ook niet alleen maar ik heb gezelschap van mijn skileraar en gids toni. Het is een belevenis. Het weer is niet zoals de vorige dagen, zonnig met blauwe hemel, maar eerder betrokken en grijs. Dat geeft wat minder goede zichtbaardheid in de bergen, maar het lukt. Ik heb de Sellaronde nu 2x gedaan en dat volstaat.
't Ja en voor je het weet zit het er weeral op en is het tijd om afscheid te nemen van de mensen ginder. Tot volgend jaar, bij leven en welzijn.
ook lust? meer info vindt je op Parkhotel Bellevue
